توجو مزراحى
توجو مزراحى ( اسكندريه، 2 يونيه 1901 - روما،5 يونيه 1986 ) كان احد رواد فن السينيما فى مصر. مارس مزراحي كل الفنون السينمائية من التمثيل والانتاج والاخراج و حتى كتابة السيناريو، و ظهر فى دور ممثل فى فيلم "الكوكايين" سنة 1930 ، و فيلم "خمسة الاف و واحد (5001)" سنة 1932.توجو مزراحى فى بداياته كان بيظهر باسم مستعار هو "احمد مشرقى" لخوفه من غضب عائلته وكان اخر افلام اللى انتجها "مزراحي" فيلم "سلامه" سنة 1947 بطولة ام كلثوم و كان فيلما تاريخيا عن ايام الدوله الامويه.
ولد توجو مزراحى فى اسكندرية لعائله يهودية. وتعلم فى مدارس الاسكندريه , حصل على دبلوم التجاره الفرنسيه و سافر ايطاليا سنة 1921 ليكمل تعليمه فى دراسة التجاره و عاش فى فرنسا، وفى سنة 1928 عاد الاسكندريه. وبعد رجوعه اسس شركة "الافلام المصرية" فى اسكندريه، و فى سنة 1929 اسس استوديو سينمائى كان مكانه سينما ليلى فى حى باكوس وجهزه بمعدات التحميض والطبع و أود الممثلين، وفى بداية رحلته مع السينما ظهر بإسم "احمد المشرقى" لخوفه من عائلته. و فى نهاية مشواره السنيمائي نقل نشاطه للقاهرة وأخرج 19 فيلم، وأنتج بعض الافلام ، و فى سنة 1948 غادر مصر و رحل الى ايطاليا و عاش هناك و هجر النشاط السينمائى.
توجو عمل مع ليلى مراد و وانتجوا مجموعه من اروع الافلام فى تاريخ السينما المصريه اهمهم: ليله ممطره و ليلى بنت الريف و ليلى بنت الفقرا و ليلى بنت المدارس و ليلى فى الظلام.
افلام توجو مزراحى كانت انعكاس للثقافه المصريه المتسامحه فى التلاتينات و التى كانت معظمها تم تمثيليها فى مدينة اسكندريه اللى كانت بتعيش فيها جنسيات و اديان مختلفه و الكل بيحترم الكل و بيعيشو مع بعض فى هارمونيه و من اكبر الافلام اللى ظهرت فيها التوليرانسيه دى كان فيلم المندوبان و فيلم الساعه 7.
"توجو مزراحى" ترك مصر سنة 1948 عند تأسيس دولة اسرائيل بعد ما اتهمه البعض بالصهيونيه و فضل انه يهاجر على ايطاليا البلد اللى جه منها اجداده زى كتير من اليهود المصريين اللى اضطروا يتركوا مصر لكن رفضوا انهم يهاجروا لاسرائيل.
افلامه
نور الدين والبحّاره الثلاثة (1944)
ليلى فى الظلام (1944)
تحيا الستات (1944)
الطريق المستقيم (1943)
ليلى (1942)
الفرسان الثلاثة (1941)
ليلى بنت الريف (1941)
ليلى بنت مدارس (1941)
قلب امرأة (1940)
الف ليلة وليلة [ب] (1940)
عثمان وعلى (1938)
الرياضى (1937)
العز بهدلة (1937)
غفير الدَّرك (1936)
شالوم الترجمان (1935)
الدكتور فرحات (1935)
الكوكايين (الهاوية) (1930)
|
|